یکم از دردی که چهل ساله کشیدم بکش. منم اونم که ته قصه رو دیدم به چشم. منم اونم که یه مش غریبه تا اومدن. خون بچه هامو پاشیدنش هی رو تنم. منم اون بغض و اعتراف با زورمو. ضجه های قبل مرگ یه خدا نورمو. منم اون کوله بری که تا کمر تا شده. با یه مشت حسرت و آرزوی مهسا شده. واسه ی کبودیای لگد و باتوم. اون که باید میبرید میرفتش اما موند، بمیرم. واسه هر جواب ناحقی که پس دادی.